Danae tycjana
Epoka: Nowożytność - Renesans włoski (Cinquecento)
Czas powstania: 1553-54
Lokalizacja: Prado
jest wiele wersji tego obrazu i tematu w twórczości Tycjana artysta namalował na zamówienie następcy hiszpańskiej korony Filipa (późniejszy Filip II) piękna metafora – Jowisz spada na Danae złotym deszczem… Zrodzi się z tego Perseusz, hojność antycznych bogów była niezmierzona, efektem ubocznym Jowiszowej obfitości są złote monety, które zbiera do fartucha służąca pięknej Danae młodość i starość, piękno i brzydota wyrażone intensywnością światła - Danae oświetlona boskim światłem płynącym od Zeusa, a starucha ocieniona (dwa etapy życia) zmysłowość tego obrazu dorównuje jego malarskiemu przepychowi – przepych barw i faktury zapowiada późny styl artysty (malowanie wibrującymi plamkami), rozmyty kontur "Danae" (1553-54) była pierwszym obrazem z serii obrazów dla Filipa II, zwanej poesie lub favole (bajki), kolejne malowidła Tycjan sukcesywnie wysyłał do Madrytu przez następne 10 lat. Obrazy z cyklu przedstawiają miłość pomiędzy bogami i ludźmi np. Perseusz i Andromeda, Wenus i Adonis, Porwanie Europy, Śmierć Akteona i inne inspiracją do nich był epicki poemat Owidiusza "Metamorfozy". Tycjan zapewne uważał swoje dzieła za wizualne odpowiedniki poezji. Miłość ziemskich istot do bogów była popularnym tematem w renesansowych dworskich kręgach, a malarzom dawała okazję do tworzenia przedstawień o bardzo zmysłowym, wręcz erotycznym charakterze wzór kompozycyjny postaci Danae nawiązuje do starożytnych źródeł – dzieł (kamei) antycznych w zborach rodziny Farnese