pieta tycjana

Tycjan

Epoka: Nowożytność - Renesans włoski (Cinquecento)

Czas powstania: 1575

Lokalizacja: Akademia, Wenecja

 Tycjan malował do samej śmierci. Jest to jakby testament artysty, który przedstawił siebie w postaci Józefa z Arymatei klęczącego przed Madonną. Obraz jest bardzo uduchowiony i wręcz monochromatyczny, malowany pędzlem bardzo swobodnym, co widać na fragmencie powtórzonym w prawym rogu. Współcześni nie rozumieli spontaniczności i szkicowości jego późnych obrazów – impresjonistyczna plama, kontrasty światła i cienia, wąska gama barwna  motyw cierpienia (podobny jego obraz Apollo i Marsjasz)  obraz powstawał pod koniec życia malarza dla kaplicy Jezusa Chrystusa w kościele Santa Maria Gloriosa dei Frari, gdzie sam pragnął zostać pochowany. Płótno miało zostać podarowane franciszkanom w zamian za miejsce pochówku  w centralnej części obrazu, Tycjan pod oświetloną niszą apsydy umieścił Chrystusa leżącego na kolanach Matki Boskiej. Obok, po lewej stronie stoi Maria Magdalena, której postawa i wyraz twarzy świadczy o przeżywanym bólu. U jej stóp putto trzyma naczynie z olejkami, które było atrybutem Magdaleny. Starzec klęczący przed postacią Jezusa w czerwonej szacie to autoportret Tycjana. W przedstawionej scenie identyfikowany był z św. Hieronimem, Józefem z Arymatei lub Nikodemem. Po obu stronach znajdują się posągi Mojżesza i alegorii Wiary, które mają nawiązywać do starotestamentowych proroctw na temat Męki Chrystusa.