widok Toledo

El Greco

Epoka: Nowożytność - Manieryzm

Czas powstania: ok. 1600

Lokalizacja: Metropolitan Museum of Art, Nowy Jork

 bardzo rzadkie w tamtym czasie przedstawienie samodzielnego pejzażu miejskiego  w malarstwie tej epoki pejzaż jako temat samodzielny nie był rozpowszechniony i znany. Dlatego w większości obrazów El Greca krajobraz zazwyczaj stanowił tło, uzupełnienie kompozycji.  należy do tych nielicznych, w których pejzaż jest tematem samodzielnym  przed nami panorama miasta i jego najbliższego otoczenia. Plan pierwszy kompozycji to wzgórza i drzewa malowane szerokimi płaszczyznami. Plan drugi stanowi graficzna, malowana delikatnymi duktami, pnąca się ku górze architektura miasta. W trzecim planie są najdalej od widza odsunięte ciemne wzgórza i ogromna połać nieba  tym planom, wyznaczonym przez układ form, odpowiada podział i rozłożenie plam kolorystycznych. zestawił w obrazie dwie podstawowe barwy: zieleń i błękit - od bardzo nasyconych do rozbielonych. w części środkowej kompozycji (w pasie architektury) zneutralizował połączenie chłodnych zieleni z błękitem przez wprowadzenie bieli, szarości i brązów. jest wizerunkiem miasta. Ale wszystkie realia - przez nadany im kolor i kształt - stają się nierealne. El Greco  artysta zinterpretował wielokrotnie oglądany pejzaż - nadał mu nastrój dramatyczny, ponury, pełen napięcia, oczekiwania. Opierając się na elementach rzeczywistych, artysta stworzył nowy pejzaż, w którym zamknęły się jego obserwacje, przemyślenia, wrażenia, emocje