nagrobek Medyceuszy

Michał Anioł

Epoka: Nowożytność - Renesans włoski (Cinquecento)

Czas powstania: 1520-1535

Lokalizacja: przy kościele San Lorenzo we Florencji

 kaplica Medyceuszów Nowa Zakrystia zamówiona przez papieża Klemensa VII (pochodzącego z rodu Medyceuszy)  w założeniu miały być cztery, ale projektu nie zrealizowano i zostały dwa. Nigdy nie wykonane dwa miały być poświęcone Wawrzyńcowi Wspaniałemu (1449-1492) i jego bratu Giuliano (1453-1478).  stanowi formę mauzoleum  jej pierwszym architektem był Michał Anioł zaś budowę ukończył Giorgio Vasari w roku 1557.  znajdują się w niej nagrobki Wawrzyńca Medyceusza (księcia Urbino), wraz z rzeźbami "Poranka" i "Zmierzchu", oraz Juliusza Medyceusza z rzeźbami "Dnia" i "Nocy"  w obu przypadkach rzeźbiona postać zmarłego siedzi w prostokątnej niszy - Odnośnie Juliana i Wawrzyńca wysuwa się hipotezy, że ich postacie symbolizują dwa modele życia: czynne i kontemplacyjne;  poniżej zaś na tumbie leżą dwie kolejne postacie – mężczyzna i kobieta. Owe leżące postacie to personifikacje: na jednym nagrobku są to Świt i Zmierzch, na drugim zaś Dzień i Noc – razem zatem tworzą cztery pory doby i symbolizują upływający czas.  architektura podporządkowana rzeźbie – nowość  wieloplanowość kompozycji, efekty perspektywiczne  I plan sarkofagi z postaciami alegorycznymi  II plan ściana ze zmarłym, oprawa architektoniczna  symetryczna ułożenie postaci alegorycznych na sarkofagach, postacie te opłakują zmarłych  w ich ukształtowaniu formalnym dominuje niepokój, ruch, dynamika, akty  postacie zmarłych pokazane jako żywe, siedzące, w układzie rotacyjnym