kwadratura i malarstwo iluzjonistyczne

Epoka: Nowożytność - Barok

Kwadratura symulacja elementów architektonicznych przy wykorzystaniu efektów złudzenia optycznego. Ponadto łączy w sobie elementy architektury, malarstwa i rzeźby. Malarstwo iluzjonistyczne  największym jednak osiągnięciem baroku było zastosowanie kwadratury. W przeciwieństwie do innych technik trompe l'oeil lub dekoracji sufitowych, które często polegały na intuicyjnym podejściu artystycznym w uzyskania przestrzeni, kwadratura jest bezpośrednio związana z siedemnastowiecznymi teoriami na temat perspektywy i dotyczy przestrzeni architektonicznej. Łączy zatem architekturę, malarstwo i rzeźbę, potęgując wrażenie iluzji. Na płaskim lub sklepionym kolebkowo suficie artysta wykonywał malowidło, które zawierało elementy pozornej architektury lub kontynuacje detali już istniejących. Malowidło obejmowało zarówno elementy konstrukcyjne (kolumny, filary), jak i dekoracje rzeźbiarskie, posągi w niszach itp. Zakrzywienie sklepienia powoduje, że kwadratury sklepienne są obrazami niekolinearnymi, w którym odzwierciedleniem prostych będą krzywe.