apollo i dafne bernini
Epoka: Nowożytność - Barok
Czas powstania: 1622-1625
Lokalizacja: Galeria Borghese, Rzym
łuki, skosy, różna faktura, lekka rzeźba, diagonale / tematem Apolla i Dafne uczynił Bernini epizod historii z Metamorfoz Owidiusza – moment uciekającej przed Apollem tytułowej bohaterki i jej przemiany w laurowe drzewo „Rzeźba z niezwykłym pietyzmem oddaje ponadczasowe przesłanie relacji pomiędzy dwojgiem ludzi: ślepej i nieodwzajemnionej miłości. Bo oto Apollo, najpiękniejszy i najprzystojniejszy z greckich bogów zostaje rażony strzałą Amora, zakochując się w Dafne - córce rzecznego boga Peneusa, i usiłuje wzbudzić w wybrance takie samo gorące uczucie, jakie zapłonęło w sercu opiekuna sztuki i przewodnika muz. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że piękny bóg wcześniej obraził Amora - boga miłości i tym samym naraził się na jego gniew. Obrażony Amor w rewanżu razi go złotą strzałą, a strzała z ołowiu, która daje niemożność pokochania jakiegokolwiek mężczyzny, zostaje skierowana w stronę Dafne. I już wiadomo, że ta miłość nie może się dobrze skończyć. Zakochany i zaślepiony Apollo bezskutecznie zabiega o względy oziębłej Dafne, ta z kolei wszelkimi możliwymi sposobami stara się unikać nachalnego, choć urodziwego adoratora. Kiedy nawet ojciec odmawia pomocy, nie pozostaje jej nic innego, jak tylko ucieczka, której Apollo stara się zapobiec i podąża za obiektem swojej miłości. W ostateczności miłość ojcowska zwycięża i Peneus zamienia swoją córkę w drzewo laurowe, tym samym uniemożliwiając Apollowi zdobycie córki.” Bernini nadał jej symbolicznego znaczenia jako cnoty i czystości jest to także opowieść o nieodwzajemnionej miłości boga do nimfy połączył teatralność gestów postaci z antyczną precyzją, a widz odnosi wrażenie, jakby cała scena działa się na jego oczach oglądając rzeźbę z perspektywy Apolla, widzi spokój boga i cel - miłość, natomiast perspektywa Dafne ujawnia zaskoczenie i przerażenie wykonana z marmuru wydobywanego z karraryjskich kamieniołomów specjalnie do celów rzeźbiarskich