Kościół św. Andrzeja w Mantui (San Andrea)

Leon Battista Alberti

Epoka: Nowożytność - Renesans włoski (Quattrocento)

Czas powstania: 1470-72

Lokalizacja: Mantua, Włochy QUATTROCENTO

 kościół na planie krzyża łacińskiego  projekt bazuje na rzymskich świątyniach, ale jest też podobny do realizacji Brunelleschiego we Florencji. Różnica pomiędzy projektami Albertiego i Brunelleschiego polega na tym, że w San Andrea nie ma naw bocznych (u Brunelleschiego w obydwu kościołach są nawy boczne oddzielone od głównej filarami3), ale po dwóch stronach nawy głównej znajdują się naprzemiennie większe i mniejsze przestrzenie otwarte na całość i umieszczone prostopadle do tunelowo ujętej nawy głównej.  większe z tych przestrzeni Alberti przewidział jako kaplice. Nawa główna jest nakryta sklepieniem kolebkowym zdobionym kasetonami i ma szerokość 17 metrów – jest to najszersze sklepienie wzniesione od czasów antycznych.  ogromne przypory zastosowane w projekcie są wzorowane na termach Dioklecjana czy Bazylice Konstantyna, gdzie także musiały dźwigać ciężar sklepienia, a jednocześnie można było drążyć w nich boczne pomieszczenia  patrząc na fasadę San Andrea łączącej w sobie styl klasycznej świątyni oraz elementy łuku triumfalnego, mamy wrażenie obcowania z antykiem.  łuk triumfalny Alberti zastosował w centralnej części ozdabiając go kasetonami na sklepieniu. Podobnie dekorowane jest sklepienie wewnątrz świątyni zarówno w części głównej nad całością, jak w kaplicach bocznych.  cztery pilastry z korynckimi głowicami stojące na wysokich cokołach dźwigają niski trójkątny przyczółek. Pomiędzy pilastrami znajdują się boczne wejścia do świątyni. Bezpośrednio nad wejściami półkoliste ślepe wnęki okienne, a w górnej kondygnacji okna o identycznej formie.