kościół św Iwona (kościół San Ivo della Sapienza)

Francesco Borromini

Epoka: Nowożytność - Barok

Czas powstania: 1644

Lokalizacja: , Rzym,

dawna kaplica uniwersytecja, fasada dwukondygnacyjna, gzymsy sie spajają razem, pilastry, kopuła, podwójne kolumny, potrójne pilastry, wklęsła fasada, plan centralny, 2 trójkąty równoboczne, które wplatając sie tworzą gwiazdę, wierzchołki zaokrąglone, gzymsy powtarzają plan, bęben tak samo  miał zastąpić dawną kaplicę uniwersytecką  na planie centralnym, jednak o dość skomplikowanym kształcie  obrał rzut poziomy, dla którego punktem wyjścia stał się trójkąt równoboczny  prosta figura geometryczna została w projekcie podwojona, w wyniku czego powstała sześcioramienna gwiazda, którą poprzecinano odcinkami koła  trójkąt odnosi się z pewnością do Świętej Trójcy, przecina się z drugim identycznym trójkątem odwróconym, oba zostały w regularnych odstępach poprzecinane trzema wklęsłymi i trzema wypukłymi odcinkami koła  fasada– alternację wklęsłości i wypukłości ścian, dynamizm odśrodkowy i dośrodkowy architektury, wzajemnie się przeplatające, mało rzeźby-rozkołysany rytm- formy wklęsłe i wypukłe  dostosowuje elewację do istniejących budynków -podziały za pomocą pilastrów-wklęsła forma-widać korelacje między architekturą a otoczeniem  wybitnym nowatorstwem jest tu odejście od schematu kopuły wspierającej się na pendentywach, na rzecz kopuły w rzucie poziomym dokładnie odpowiadającej kościołowi, którego plan centralny byłby skomplikowaną transpozycją doskonałego koła odzwierciedlającego Boga  zwieńczenie budowli stanowi latarnia o kształcie spiralnymi- różnorodne źródła inspiracji, jakie wykorzystał Borromini kierują nas ku biblijnej Wieży Babel, katedrze gotyckiej w Mediolanie, czy latarni morskiej w Faros  dzięki takiej latarni kościół ku górze ulega dematerializacji