primavera (wiosna)

Sandro Botticelli

Epoka: Nowożytność - Renesans włoski (Quattrocento)

Lokalizacja: Galeria Uffizi, Florencja, Włochy, QUATTROCENTO

ok. 1477-1482, tempera, deska,/bohaterów na tle gaju pomarańczowego, będącego symbolem rodu Medyceuszy. Każda z namalowanych postaci ma pierwowzór w mitologii greckiej i rzymskiej. W centrum malowidła została umieszczona bogini miłości Wenus. Jej znaczenie podkreśla sposób ułożenia gałęzi, znajdujących się tuż za boginią – łagodny łuk z mirtu./ obok Wenus, po prawej stronie, można zauważyć grupę trzech postaci. Zefir, czyli bóg wiatru zachodniego, który wiosną budzi przyrodę do życia, a upalnym latem daje kojący chłód, obejmuje nimfę Chloris, która na naszych oczach przemienia się w odzianą w kwiecistą suknię Florę. Botticelli mógł przeczytać opowieść o Chloris w Metamorfozach Owidiusza.  według innej interpretacji Wiosnę Botticellego można odczytywać w kontekście mitologii. Wówczas słynne dzieło prezentowałoby królestwo Wenus, tak wysławiane przez starożytnych poetów oraz twórców z kręgu Medyceuszy, m.in. przez pisarza i humanistę Angelo Poliziano. Władza Wenus sprawowana nad światem oraz dominacja dobra nad złem mogłyby być symbolem neoplatońskiej wizji utopii humanistycznej, bardzo popularnej w czasach Botticellego.  niektórzy historycy sztuki traktują Primaverę jako alegorię czasów udanych rządów Lorenza de Medici, uznanego i słynnego polityka, biznesmena oraz mecenasa doby renesansu.  istnieją przypuszczenia, że Botticelli przedstawił na obrazie historię niespełnionej miłości Giuliana de Medici (namalowanego pod postacią Merkurego) i jego przedwcześnie zmarłej kochanki Simonetty Vespucci (Wenus)  Wiosnę Botticellego uznaje się także za niezwykły zbiór botaniczny, bowiem malarz na swoim obrazie przedstawił około 500 zidentyfikowanych roślin z niemalże 190 różnymi kwiatami, a w przypadku aż 130 udało rozpoznać się konkretny gatunek.