Willa Misteriów w Pompejach

Epoka: Starożytność - Rzym

malarstwo pompejańskie styl II (architektoniczny)  sceny figuralne zamknięto w ramy architektoniczne od góry i dołu ściany  tematem były ułożone kolejno sceny przedstawiające obrzędy związane z kultem Dionizosa: o w centralnej części wsparty o niewiastę spoczywa Dionizos - sztuce greckiej przedstawiany zarówno jako dojrzały, brodaty mężczyzna, bądź jako frywolny młodzian, po jego lewej stronie towarzyszy mu trójka sylenów, mamy starszy sylen częstuje młodszego dzbanem wina, podczas gdy drugi młody sylen trzyma w górze teatralną maskę (to kolejny rekwizyt wskazujący nam, że mamy tu do czynienia z Dionizosem, maska była ważnym elementem kultu tego bóstwa) o patrząc od lewej strony widzimy dostojną matronę, nadzorującą młodego chłopca zajętego czytaniem, w tle kolejny młodzian (niewiasta?), także trzyma zwój, cztery kobiety, jak się zwykło interpretować, zajęte obrządkiem ofiarnym z o za grupką kobiet mamy trzy mityczne postacie - podstarzały sylen grający na lirze, faun/ pan grający na fletni, obok kobieca wersja fauna karmi koźlę własną piersią o lewą stronę wieńczy postać kobieca pogrążona w ekstatycznym tańcu o następnie kuląca się w strachu młoda kobieta wsparta na kolanach być może swojej opiekunki, przed młodą postacią stoi skrzydlata postać kobieca zaraz mająca wymierzyć rózgi młodej dziewczynie o mamy tu ukazany metaforycznie rytuał inicjacji o radosna po zakończonej inicjacji, pielęgnuje swe włosy, przeglądając się w lustrze trzymanym przez amorka o pani domu, która niczym kapłanka dumnie zasiada na krześle z podnóżkiem, wspiera się na poduszce w kolorze złota i purpury  na ciemnoczerwonym tle dominują postacie uczestniczące w obrzędach, są jaskrawo wyodrębnione barwą  kompozycja fresku polega na zestawieniu sylwetek na płaszczyźnie, każda z postaci jest bryłowata i dynamiczna  artysta w scenach oddał wiele nastrojów towarzyszących obrzędom – lęk, cierpienie duchowe i fizyczne, nastrój czci  na szczególną uwagę zasługuje scena tortur młodej dziewczyny – jej wzrok, splątane czarne włosy wyrażają ból i cierpienie, drugą ciekawa postacią jest tańcząca bachantka z żółty welonem, która już odbyła próbę inicjacji  sceny figuralne zamknięto w ramy architektoniczne od góry i dołu ściany  tematem były ułożone kolejno sceny przedstawiające obrzędy związane z kultem Dionizosa: o w centralnej części wsparty o niewiastę spoczywa Dionizos - sztuce greckiej przedstawiany zarówno jako dojrzały, brodaty mężczyzna, bądź jako frywolny młodzian, po jego lewej stronie towarzyszy mu trójka sylenów, mamy starszy sylen częstuje młodszego dzbanem wina, podczas gdy drugi młody sylen trzyma w górze teatralną maskę (to kolejny rekwizyt wskazujący nam, że mamy tu do czynienia z Dionizosem, maska była ważnym elementem kultu tego bóstwa) o patrząc od lewej strony widzimy dostojną matronę, nadzorującą młodego chłopca zajętego czytaniem, w tle kolejny młodzian (niewiasta?), także trzyma zwój, cztery kobiety, jak się zwykło interpretować, zajęte obrządkiem ofiarnym z o za grupką kobiet mamy trzy mityczne postacie - podstarzały sylen grający na lirze, faun/ pan grający na fletni, obok kobieca wersja fauna karmi koźlę własną piersią o lewą stronę wieńczy postać kobieca pogrążona w ekstatycznym tańcu o następnie kuląca się w strachu młoda kobieta wsparta na kolanach być może swojej opiekunki, przed młodą postacią stoi skrzydlata postać kobieca zaraz mająca wymierzyć rózgi młodej dziewczynie o mamy tu ukazany metaforycznie rytuał inicjacji o radosna po zakończonej inicjacji, pielęgnuje swe włosy, przeglądając się w lustrze trzymanym przez amorka o pani domu, która niczym kapłanka dumnie zasiada na krześle z podnóżkiem, wspiera się na poduszce w kolorze złota i purpury  na ciemnoczerwonym tle dominują postacie uczestniczące w obrzędach, są jaskrawo wyodrębnione barwą  kompozycja fresku polega na zestawieniu sylwetek na płaszczyźnie, każda z postaci jest bryłowata i dynamiczna  artysta w scenach oddał wiele nastrojów towarzyszących obrzędom – lęk, cierpienie duchowe i fizyczne, nastrój czci  na szczególną uwagę zasługuje scena tortur młodej dziewczyny – jej wzrok, splątane czarne włosy wyrażają ból i cierpienie, drugą ciekawa postacią jest tańcząca bachantka z żółty welonem, która już odbyła próbę inicjacji