morze lodu

Caspar David Friedrich

Epoka: Nowożytność - Romantyzm

Czas powstania: 1823-24

Lokalizacja: Hamburg, Niemcy

ekspresja, nastrojowość wynika z użytego motywu, / Obraz, którego lodowata paleta koresponduje z arktyczną scenerią, zawiera też odniesienie do tragicznego wydarzenia z dzieciństwa artysty, kiedy jego młodszy brat utonął po tym, jak załamał się pod nim lód. Choć morze zamarzło zamieniając się w lód, a natura, podobnie jak statek, została skazana na zagładę, to świetliste niebo i bezkresny horyzont symbolizują, jak to często bywa w twórczości Friedricha, szansę ocalenia. W przeciwieństwie do płyt lodu na pierwszym planie, piętrzących się na kształt rozłupanej piramidy o ostrych krawędziach, gromadzącej w sobie energię do ostatecznego zniszczenia, z pozornie zwiewnego i przezroczystego tła emanuje patetyczny spokój[1]. Pomiędzy zwałami lodu sterczą maszty statku, którego wrak widoczny jest z prawej strony[3]. Wskazują na niego dwie bryły lodu, ułożone w formie strzały. Łącząc elementy tragiczne z subtelnymi artysta przekształcił polarny świat w statek ludzkich emocji[1]. Wizualne odniesienia do ruiny i nadziei, do zniszczenia i odbudowy, połączył z symbolicznym protestem przeciwko opresyjnej ”politycznej zimie”, która oddziaływała na państwa niemieckie za rządów Metternicha