portrety księżnej Alby
Epoka: Nowożytność - Romantyzm
Czas powstania: 1795
Księżna Alba pochodziła ze starej, wpływowej i bardzo bogatej rodziny. Jej mąż, książę Alba, był rozpieszczany, bezwładny, ale bardzo wykształcony, który kochał muzykę. Patrzył na swoją żarliwą, energiczną, żarliwą żonę jak niegrzeczne dziecko, protekcjonalnie wybaczając jej wszystkie swoje dziwactwa i zdrady. Caetana była bardzo piękna i błyszczała na dworze, została ściśle przyjęta przez rodzinę królewską Karola IV. Od pierwszego spotkania Goya zakochała się w młodej księżnej, miłość była wzajemna i namiętna. Nawiasem mówiąc, teraz mówi się, że to legenda, że Feuchtwanger, który napisał słynną książkę „Goya lub twardą wiedzę”, wymyślił tę miłość, że tak piękny, zepsuty arystokrata nie mógł zakochać się w niezgrabnym, średnim wieku i niezbyt sławnym artysta. Ale drogi miłości są nieodgadnione, a jednak nikt nie zaprzeczył odwrotności. Goya napisał Ketan wiele razy i nie podobał mu się żaden z jego portretów, wciąż nie mógł złapać, przekazać na jego podobieństwo, które podkreśli, tę małą kreskę, która pokaże prawdziwą Kaetana Alba. W tym portretie Goya przedstawiła Księżną na tle natury. Ostrożnie i ostrożnie wypisał krajobraz, ale żeby nie wpadł w oko, pozostała tylko Caetana. Jest dumna i delikatna, z niewiarygodnie wysklepionymi brwiami pod czarnymi falami włosów, w białej sukni z wysokim stanem, przykryta czerwonym szalikiem i czerwoną kokardką na piersi. A przed nią – zabawny, aż do absurdu, mały biały kudłaty pies z tą samą śmieszną czerwoną kokardką z tyłu stopy. Caetana z wdzięcznym palcem wskazuje, gdzie napisane są słowa „Goya-Caetana Alba” z literami zwróconymi ku niej, a ten gest wydaje się podpowiadać, że sam Goya jest dla niej czymś w rodzaju tego zabawnego psa.