Odaliska

Jean-Auguste-Dominique Ingres

Epoka: Nowożytność - Klasycyzm

Czas powstania: 1814

Lokalizacja: Luwr, Paryż

kilka wersji tematyka orientalna, malarstwo z wyobraźni, inspiracja Davidem i Rafaelem santi/ Obraz powstał na zamówienie Karoliny Murat, siostry Napoleona Bonapartego i królowej Neapolu. Tworząc postać leżącej, zwracającej się ku widzowi odaliski, Ingres inspirował się postaciami z leżących aktów Giorgiona (Śpiąca Wenus) i Tycjana (Wenus z Urbino). Z kolei prawdopodobną inspiracją dla namalowania kobiety w pozycji odwróconej, zwracającej ku widzowi jedynie twarz, był pochodzący z 1800 Portret pani Récamier Davida. Wreszcie celowo zaburzone proporcje ciała (mała głowa, wydłużony lędźwiowy odcinek kręgosłupa) zdradzają wpływ malarstwa manierystycznego./ Wielka odaliska stanowi połączenie klasycystycznej formy z tematyką bliską romantyzmowi, podobnie jak w przypadku późniejszych obrazów Ingres’a o tematyce orientalnej (jak Łaźnia turecka). Przedstawiona na obrazie ciemnowłosa kobieta z haremu leży na pościeli szerokiego, ozdobnego łoża z ciemnoniebieską kotarą. Jest naga, posiada jedynie ozdobne nakrycie głowy i biżuterię na prawej ręce. W tej samej ręce trzyma opuszczony w dół wachlarz z pawich piór. Postać leży na lewym boku, zakładając jedną nogę na drugą. Twarzą zwraca się w kierunku widza.