Assunta

Tycjan

Epoka: Nowożytność - Renesans włoski (Cinquecento)

Czas powstania: 1516-18, cinque

Lokalizacja: w kościele Santa Maria Gloriosa (Matki Bożej Chwalebnej) w Wenecji

 „Assunta” (Wniebowzięta)  Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny jest jednym z dogmatów Kościoła Katolickiego od roku 1950 – ustanowił go papież Pius XII 1 listopada 1950 r  uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, obchodzona przez Kościół katolicki 15 sierpnia, sięga V wieku i jest rozpowszechniona w całym chrześcijaństwie. Jednocześnie należy zaznaczyć, że Nowy Testament nigdzie nie wspomina o ostatnich dniach życia, śmierci i o Wniebowzięciu Matki Bożej. Nie ma Jej grobu ani Jej relikwii. Ale od początku dziejów Kościoła istniała żywa wiara, że Maryja "wraz z ciałem i duszą" została wzięta do nieba  tradycja ikonograficzna przedstawia ciało Matki Bożej, unoszone w promienistym świetle przez aniołów do nieba  obraz w ołtarzu głównym kościoła franciszkanów  Tycjan zrezygnował z elementów cmentarnych (grobowca) oraz z postaci Archanioła, zachował natomiast tradycyjny trójstopniowy podział na ziemię, niebo i królestwo niebieskie. Strefy łączy w spójną całość postać Marii i kontakt wzrokowy wszystkich bohaterów  Matka Boża wznoszona jest na chmurze ku niebu w otoczeniu aniołów. Wokół niej bije złoty blask, a jej wzrok skierowany jest ku górze i spotyka się ze wzrokiem Boga Ojca, którego sylwetka przypomina tego z dzieł Michała Anioła. Ku Bogu unosi się archanioł Michał, niosąc koronę, którą ma być ukoronowana Maryja. Dodatkowym elementem łączącym wszystkie trzy strefy jest intensywna czerwona barwa szat dwóch apostołów, Maryi i lewej strony szaty Boga Ojca  perspektywa od dołu, kompozycja zbudowana po przekątnych, w środku postać NMP  mistycyzm wydarzenia w górnej części skontrastowany z przerażonymi Apostołami przedstawionymi w sposób ludzki  nawiązuje do obrazu Rafaela Santi Przemienienie Pańskie