3 gracje canovy
Epoka: Nowożytność - Klasycyzm
Czas powstania: 1814
Lokalizacja: muz. Ermitaż, rosja
Pierwszą wersję Trzech Gracji Canova wykonał dla cesarzowej Józefiny. W 1814 roku książę Bedford, John Russel, odwiedził Canovę w jego pracowni i zachwycił się jego dziełem. W maju zmarła Józefina i książę natychmiast zaoferował zakup rzeźby, jednak syn cesarzowej, Maksymilian, nie zgodził się i zabrał Trzy Gracje do Petersburga, gdzie znajdują się one do dzisiaj, prezentowane są na stałej ekspozycji w Ermitażu. Książę Bedford zamówił zatem u artysty podobne dzieło. Canova rzeźbił Gracje w rezydencji księcia, w opactwie Woburn. Praca trwała trzy lata, a po ukończeniu zaprojektowano dla rzeźby specjalny cokół z obrotowym blatem. Rzeźba jest dzisiaj wspólną własnością dwóch muzeów: Victoria&Albert w Londynie oraz National Gallery of Scotland w Edynburgu i jest prezentowana naprzemiennie w obu. Dwie wersje Trzech Gracji Canovy są do siebie podobne, różnią się jedynie detalami. Wersja z Ermitażu jest wykonana z żyłkowanego marmuru, zaś druga wersja to biały marmur karraryjski. Poza tym, w pierwszej wersji, stojąca po lewej Eufrozyna opiera się o czworoboczny filar, a w angielskiej rzeźbie jest to okrągła kolumna. Inspiracją dla całej twórczości Canovy był antyk. Przygotowania do stworzenia Trzech Gracji rozpoczęły się już w roku 1799. Artysta wykonywał szkice rysunkowe, obrazy i modele z terakoty (przygotowawczy, gipsowy model w pełnej skali posiada muzeum Canovy w Possagno).