Dawid Michała Anioła
Epoka: Nowożytność - Renesans włoski (Cinquecento)
Czas powstania: 1501 1504,
Lokalizacja: Galleria dell’Accademia
marmur, jest jednym z ważniejszych dzieł Michała Anioła. To nie tylko arcydzieło estetyczne i dowód na doskonałą technikę artysty, ale przede wszystkim symbol Florencji kiedy Florencja ponownie stała się republiką, po rządach Savonaroli (spalono go na stosie w 1498 roku) i panowaniu Francuzów, rada miasta postanowiła uczcić wyzwolenie. Zdecydowano się zlecić wykonanie dwóch ogromnych figur, które miały stanąć na przyporach katedry. Wybrano postaci Dawida, biblijnego bohatera, i Herkulesa pogromcy giganta Kakusa. MA otrzymał zlecenie na posąg Dawida postać ukazana jest w kontrapoście, pozie charakterystycznej dla antycznej rzeźby posągowej. Ciało biblijnego bohatera jest szczupłe, ale muskularne. Na dłoniach widoczne są żyły pulsujące pod skórą. pokazał doskonałość ludzkiego ciała, idealne proporcje i piękno, chociaż należy tu wspomnieć o zbyt dużych dłoniach i głowie. Jest to jednak zabieg celowo użyty przez artystę. Posąg miał być oglądany z dołu (miał stać w w niszach na zewnętrznej ścianie katedry na wysokości 80 metrów nad ziemią) bezpośrednim wzorem dla Michała Anioła była rzymska kopia rzeźby Polikleta Doryforos. Widać to w sposobie rozłożenia ciężaru ciała oraz wygięciu tułowia. Antyczne inspiracje są widoczne, ale Dawid jest także bardzo nowatorską rzeźbą. Przedtem przedstawiano go jako zwycięzcę, z głową Goliata u stóp. Takie rzeźby stworzyło wielu florenckich artystów m.in. Donatello, Ghiberti oraz Verocchio. Michał Anioł ukazał natomiast moment przed walką, gdy skupiony i nieustraszony młody mężczyzna, podejmuje ważną decyzję. Rada Miasta uznała Dawida za idealny symbol wolności republikańskich Florencji. W jego postaci odnaleziono te cechy, które miały symbolizować miasto renesansu: niezachwianą odwagę, siłę, wytrwałość i spryt. Florencja dawała sygnał, że jest silna, nieustraszona, a jej mądrość i spryt pozwolą pokonać nawet potężnego Goliata. Tym Goliatem być może miało być państwo papieskie, z którym florenccy patrycjusze często toczyli polityczne spory. Między innymi dlatego Dawid został tak zaprojektowany, by patrzył w stronę Rzymu.