katedra Św. Pawła w Londynie
Epoka: Nowożytność - Barok
Czas powstania: 1675–1710
Lokalizacja: Londyn, Anglia
plan krzyża łacińskiego z wydłużonym prezbiterium, zakończona prosto, z apsydą, transept posiada portyki z wejściami, 3 nawy, cz, prezbiterialna są małe kopułki, lunety z oknami, pendentywy, dwuczłonowy bęben, projekt powstaje po pożarze miasta-1675-1711 najważniejszym dziełem Wrena, które ostatecznie stało się jego arcydziełem architekt został mianowany inspektorem budowy do realizacji przyjęto dopiero jego trzeci projekt, który przez cały czas trwania prac budowlanych wciąż modernizował nawiązania do Bazyliki św. Pawła w Watykanie wzorce antyczne, wieże borrominowskie w fasadzie, konstrukcja kopuły jest gotycka we wcześniejszej formie gotycka katedra została odbudowana na monumentalną, barokowo klasycystyczną budowlę. Położona na planie krzyża łacińskiego, z majestatyczną kopułą na skrzyżowaniu naw, dwuwieżową fasadą, pozornym górnym piętrem w elewacjach bocznych skrywającym przypory wnętrze katedry w stylu klasycystycznym z elementami barokowymi jej bazylikowy układ podłużny z tradycyjną troistą nawą krzyżową, robi potężne wrażenie nawy-sklepienia to spłaszczone kopuły na żagielkach-wnętrze trójpowłokowa kopuła utrzymana w stylu klasycystycznym jest drugą co do wysokości kopułą katedralną na świecie. Kopuła zwieńczona jest latarnią w budowli wyczuwalne są wpływy barokowe, widoczne przede wszystkim w wieżach, głównej fasadzie i pozornym górnym piętrze w elewacjach bocznych czysta geometria forma katedra jest swoistym symbolem odrodzenia Londynu, była budowana przez 35 lat. Jest jednym z najbardziej charakterystycznych zabytków Wielkiej Brytanii i symboli brytyjskiej kultury narodowej.