kościół S. Maria della Salute
Epoka: Nowożytność - Barok
Czas powstania: 1631–87
Lokalizacja: Wenecja, Włochy
spływy wolutowe, kopuła z bębnem, skomplikowany plan łączący różne elementy została zbudowana jako wotum dziękczynne po zakończeniu epidemii dżumy na rzucie ośmioboku z obejściem z płytkimi aneksami przeznaczonymi na kaplice boczne, wysuniętymi na zewnątrz, ich wnętrza nie zaburza jej scentralizowanego charakteru oktagonalnej nazwy; zestawienie z poprzeczną elipsą absydy- centralna przestrzeń przekryta wysoko założoną kopułą w stylu weneckim ustawioną na ośmiobocznym bębnie ( tamburze) zwieńczona latarnią, dwupowłokowa ośmioboczny tambur kopuły połączony jest z bryłą kościoła ogromnymi wolutami oraz rzeźbami i zwieńczoną latarnią również prezbiterium nakryte jest podobną lecz znacznie mniejszą kopułą flankowaną przez dwie dzwonnice obie kopuły kształtami nawiązują do kopuł bazyliki św. Marka w Wenecji dolna część elewacji kościoła odzwierciedla jego podział wewnętrzny na kaplice otaczające nawę dominującym akcentem elewacji jest olbrzymi portal wejściowy przywodzący na myśl łuki triumfalne, brak fasady, poprzedzają ją monumentalne schody kościół otacza sześć kaplic w kształcie portyków miał duży wpływ na współczesnych architektów - inne obiekty wzorowane na tym kościele to bazylika na Świętej Górze w Główkowie koło Gostynia, był stworzony na podstawie oryginalnego projektu Longeny